W ramach katechezy księdza Adriana Puta, moderatora filii, a zarazem naszego moderatora diecezjalnego, wygłoszonej na podstawie fragmentu referatu ks. F. Blachnickiego: "Ruch Światło-Życie jako pedagogia nowego człowieka", otrzymaliśmy szereg pytań do refleksji, m.in.: do jakiego człowieka my dziś wychodzimy, jaki Ruch Światło-Życie w naszych diecezjach będzie wyglądał za 15-20 lat, czy każda diakonia w diecezji czy rejonie będzie miała swego moderatora, także - jak osoby po II i III stopniu ONŻ włączają się w służbę liturgiczną - czy raczej wolą siadać do ławki? Metody, jakie dziś opracujemy, zaczną owocować za kilkanaście lat. W przyszłości luksusem może być obecność księdza na spotkaniu Domowego Kościoła czy wspólnoty Oazy młodzieżowej...
Następnie podczas spotkań w grupach diecezjalnych próbowaliśmy odpowiedzieć na pytania: "Jakie tematy, z poruszonych w trakcie katechezy, wydają mi się szczególnie aktualne dla Ruchu w mojej diecezji?" oraz "Do jakiej pracy na rzecz wychowania nowego człowieka czuję się dziś wezwany?". Wśród najważniejszych wniosków nasz krąg diecezjalny zaakcentował m.in.: potrzebę własnego świadectwa, solidną pracę formacyjną w małej grupie, zasadę wychowywania następców, potrzebę wizyt przedstawicieli Oazy Rodzin podczas wakacyjnych rekolekcji oazowych dla młodzieży (przykład funkcjonujących małżeństw), zwiększenie odpowiedzialności za Ruch wśród animatorów świeckich.
Następnie, po przerwie kawowej, przed wystawionym Najświętszym Sakramentem, w ramach Namiotu Spotkania rozważyliśmy tekst Ewangelii dnia (J 6, 55. 60-69) i próbowaliśmy odpowiedzieć na pytanie: "Co mnie zniechęca w wypełnianiu zadań w diakonii, jakie sprawy są dla mnie związane z przeżywaniem wielkich trudności?" oraz na wzór św. Piotra "Ty masz słowa życia wiecznego" wyznać Jezusowi pokładaną w Nim naszą ufność.
Było to przygotowanie do Eucharystii pod przewodnictwem księdza Adriana Puta, na której poraz pierwszy od dłuższego czasu byłem najmłodszym z usługujących przy ołtarzu.
Po obiedzie spotkaliśmy się w kręgach diakonijnych. Miałem możliwość poprowadzić spotkanie łączone diakonii liturgicznej i muzycznej, w czasie którego porównywaliśmy funkcjonowanie naszych diakonii w naszych diecezjach, m.in. też w archidiecezji poznańskiej i diecezji włocławskiej, w których brakuje rekolekcji specjalistycznych, organizowanych przez naszą diecezję, a nawet młodzieży chętnej posługiwać śpiewem i niestety też regularnych spotkań diakonii na szczeblu rejonowym czy diecezjalnym. Warto by zatem na KAMUZO czy KODAL zapraszać młodzież z innych diecezji.
Omówiliśmy też wagę organizowania Triduum Paschalnego w formie rekolekcji jako istotny punkt w formacji podstawowej Ruchu Światło-Życie.
Podczas podsumowania spotkań w diakoniach przekazałem m.in. zaproszenie Centralnej Diakonii Liturgicznej do posługi podczas Centralnej Oazy Matki w Krościenku (18-21 maja), a także do udziału w rekolekcjach wakacyjnych organizowanych przez naszą DDL.
DWDD zakończyliśmy wspólną modlitwą I Nieszporami z IV niedzieli wielkanocnej.
Myślę, że warto zachęcać do udziału w DWDD młodszych członków diakonii, warto wymieniać myśli z członkami diakonii sąsiednich diecezji i małżeństwami Domowego Kościoła, oni także potrzebują naszego głosu, naszych świadectw.
Dariusz Dębecki.