Funkcje w Kościele

CEREMONIARZ to osoba dbająca o należytą organizacyjną czynności sakralnych, oraz o godny i pobożny ich przebieg.

„Wypada, aby przynajmniej w katedrach i w większych kościołach był odpowiednio przygotowany mistrz ceremonii, który by się troszczył o należytą organizację czynności liturgicznych oraz o wykonywanie ich przez wyświęconych szafarzy i przez wiernych świeckich w sposób godny, w należytym porządku i pobożnie.” (OWMR 106)

W szczególności do zadań ceremoniarza należy odpowiednie przygotowanie Liturgii, tak aby wierni, jak również sam ceremoniarz, mogli ją odpowiednio przeżyć.

Zakrystianem nazywamy osobę, której powierzona jest troska o świątynię. Do jego zadań należy utrzymywanie porządku w kościele i zakrystii, przygotowywanie paramentów i naczyń liturgicznych.

Cechą dobrze prowadzonej zakrystii jest panujący w niej ład. Wszystko powinno znajdować się na odpowiednim miejscu i być czyste, wyprasowane i ułożone. W zakrystii nie powinno zabraknąć szaf i wieszaków na ornaty, alby oraz komże i alby dla służby liturgicznej, szuflad na bieliznę kielichową, obrusy i przykrycia ołtarza, półek na naczynia liturgiczne, a także umywalki i szerokiego pulpitu do przygotowania szat dla kapłanów. Na szufladach należy zaznaczyć, co się w nich znajduje. Ważne jest to zwłaszcza w domach rekolekcyjnych, gdzie nie ma osoby stale zajmującej się zakrystią.

Uczestnicząc w misterium wiary, jakim jest Eucharystia, nie możemy być jak obcy i milczący widzowie, lecz musimy w świętej tajemnicy uczestniczyć świadomie, pobożnie i czynnie. Powinniśmy razem z kapłanem uczyć się siebie samych składać w ofierze Ojcu za pośrednictwem Chrystusa.

Jednym ze sposobów czynnego uczestnictwa w ofierze Mszy świętej jest podejmowanie służby darów. Stara tradycja – stawanie przed Bogiem z darami. Służba darów jest jedną z posług liturgicznych, które mogą spełniać szczególnie dziewczęta. Służba ta dokonuje się poza prezbiterium. Posiada ona swoje źródła w dokumentach Kościoła:

Gdy gromadzimy się na liturgię, musimy sobie uświadomić, że nie jesteśmy tylko tłumem. Nie jesteśmy bezwolną, przypadkową masą ludzką. Tłum, masa nie nadają się do złożenia Bogu Ojcu ofiary. Przekraczając próg kościoła mamy sobie uświadomić, że jesteśmy wspólnotą.

„Spośród pozostałej służby liturgicznej jedni spełniają różne funkcje w obrębie prezbiterium, inni poza nim. (...) Do drugich należą (...) ci, którzy w pewnych krajach przyjmują wiernych w drzwiach kościoła, wskazują im właściwe miejsca i utrzymują porządek w czasie procesji.(...)” (OWMR 68).

Ministranci, lektorzy, komentatorzy i członkowie chóru również spełniają prawdziwą funkcję liturgiczną. Niech więc wykonują swój urząd z tak szczerą pobożnością i dokładnością, jak to przystoi wzniosłej posłudze i odpowiada słusznym wymaganiom Ludu Bożego. (KL 29)

Jednym z zadań Kościoła jest troska o świadomy, czynny i pełny udział wiernych w liturgii. Komentator liturgiczny bierze udział w spełnianiu tego zadania poprzez wygłaszanie komentarza – wypełniania prawdziwej funkcji liturgicznej.

„Każdy z uczestników zgromadzenia eucharystycznego ma prawo i obowiązek wnieść wkład we wspólne uczestnictwo, w zależności od stopnia święceń i od spełnianej funkcji. Wszyscy zatem, tak słudzy liturgii, jak wierni, pełniąc swoje funkcje, mają czynić tylko to wszystko, co do nich należy, aby w ten sposób w samym porządku akcji liturgicznej ukazywał się Kościół ze swą strukturą różnych święceń i posług.” (OWMR 58)