Pierwsza forma: procesja

Wierni gromadzą się w odpowiednim miejscu poza kościołem. W rękach trzymają świece, nie zapalone. Przewodniczący liturgii wraz z usługującymi udaje się na miejsce, gdzie zgromadzili się wierni. Kapłan zamiast ornatu może włożyć kapę, którą zdejmuje po procesji.

W trakcie odpowiedniego śpiewu (Mszał proponuje kolędę Gdy się Chrystus rodzi) wszyscy zapalają świece. Następnie przewodniczący liturgii czyni znak krzyża i pozdrawia wiernych oraz wprowadza ich do udziału w obrzędach tego święta (tekst wprowadzenia znajduje się w Mszale). Po wprowadzeniu kapłan błogosławi świece (odpowiednia modlitwa jest w Mszale-s.14') i kropi je w ciszy wodą święconą.

Następnie bierze świecę przygotowaną dla niego i wzywa do rozpoczęcia procesji. Po wejściu do prezbiterium kapłan oddaje świecę, podchodzi do ołtarza i całuje go. W tym momencie można okadzić ołtarz.

Następnie przewodniczący liturgii udaje się na miejsce przewodniczenia (jeżeli używał kapy zdejmuje ją i wkłada ornat). Śpiewa się hymn Chwała na wysokości Bogu. Dalej Mszę św. odprawia się w zwykły sposób.

Druga forma: uroczyste wejście

Wierni gromadzą się w kościele ze świecami w rekach. Przewodniczący liturgii wraz z usługującymi i delegacją wiernych udaje się na odpowiednie miejsce. Miejsce to można wyznaczyć przed drzwiami kościoła, albo w samym kościele.

W trakcie odpowiedniego śpiewu (Mszał proponuje kolędę Gdy się Chrystus rodzi) wszyscy zapalają świece. Następnie przewodniczący liturgii czyni znak krzyża i pozdrawia wiernych oraz wprowadza ich do udziału w obrzędach tego święta (tekst wprowadzenia znajduje się w Mszale). Po wprowadzenie kapłan błogosławi świece (odpowiednia modlitwa jest w Mszale – w tym przypadku wskazana jest II wersja) i kropi je w ciszy wodą święconą.

Następnie bierze świecę przygotowaną dla niego i wzywa do rozpoczęcia procesji.

Po wejściu do prezbiterium kapłan oddaje świecę, podchodzi do ołtarza i całuje go. W tym momencie można okadzić ołtarz.

Następnie przewodniczący liturgii udaje się na miejsce przewodniczenie. Śpiewa się hymn Chwała na wysokości Bogu.

Dalej Mszę św. odprawia się w zwykły sposób

  • Trzeba przygotować: świece dla kapłana i posługujących, kociołek z wodą święconą i kropidło, Mszał z zaznaczonymi odpowiednimi tekstami, sprzęt nagłaśniający, ewentualnie kapę koloru białego (jeżeli kapłan używa kapy, w odpowiednim miejscu w prezbiterium {nie na ołtarzu!} należy przygotować biały ornat).
  • Eucharystia powinna być celebrowana uroczyście, z udziałem pełnego zespołu liturgicznego!
  • Porządek procesji udającej się na miejsce, gdzie zgromadzili się wierni, jest taki sam jak procesji wejścia podczas Eucharystii. Posługujący nie niosący żadnych znaków zabierają świece. Świecę dla przewodniczącego liturgii zabiera jeden z posługujących (np. precentor). Ministrant księgi zabiera Mszał, ministrant mikrofonu odpowiedni sprzęt nagłaśniający (np. mikrofon bezprzewodowy), a ministrant wody święconej kociołek z wodą święconą i kropidło.
  • Taki sam porządek ma procesja z zapalonymi i pobłogosławionymi świecami do kościoła. Wierni kroczą w niej za kapłanem.
  • Rubryki przewidują „ze względu na okoliczności”, że błogosławieństwo świec może odbyć się w prezbiterium! Świadkami takiej sytuacji jesteśmy zapewne za każdym razem, gdy uczestniczymy w liturgii święta Ofiarowania Pańskiego. Osobiście uważam, że powinno się wreszcie zerwać z praktyką maksymalnego skracania liturgii. Należy ją celebrować w pełni znaków, korzystając z bogactwa, jakie jest zawarte w Mszale.
  • Używa się formularza mszalnego ze święta Ofiarowania Pańskiego (MR s. 13’)
  • Gdy święto to wypada poza niedzielą, przed Ewangelią jest tylko jedno czytanie!
  • Prefacja nr 43. Można użyć I, II lub III Modlitwy eucharystycznej. W każdej z tych modlitw jest wspomnienie tajemnicy dnia.