Czas Triduum Paschalnego zawsze był dla mnie momentem doświadczenia piękna liturgii i wspólnoty, która przeżywa Zbawcze dzieło Chrystusa. W tym roku - mamy pustki w kościołach… Trochę przypomina mi to powrót do początków chrześcijaństwa. Jezus sam z najbliższymi uczniami na Ostatniej Wieczerzy, Jezus i Jego samotność podczas Drogi Krzyżowej oraz kilku uczniów idących do grobu… Następnie,oczekiwane w skupieniu modlitewnym na Zesłanie Ducha Świętego - i dopiero zaczyna tworzyć się wspólnota.

Chrystus podczas ziemskiej wędrówki tchnął wiarę w bardzo wielu ludzi, uzdrawiał z choroby, wypędzał złe duchy. Rodzi się pytanie: jak ci ludzie przeżywali te chwile? Nie byli świadkami wydarzeń, ale doskonale wiedzieli, że ten Jezus, który uratował im życie, właśnie został zabity na krzyżu, a nawet niektórzy opowiadają, że zmartwychwstał…

Wielka różnica między tamtymi a obecnymi czasami jest taka, że tworzymy piękno wspólnoty, pomimo braku fizycznego kontaktu. To jest właśnie piękne, że tak wielu ludzi pragnie uczestniczyć w liturgii poprzez media społecznościowe; że tak wielu ludzi poszukuje jeszcze większego czasu na modlitwę i przybliżenie się do Boga. Może z tego czasu wyjdziemy silniejsi, silniejsi Bogiem?

Tęskno mi za widokiem ludzi w kościele… Zmartwychwstanie, ta euforia, radość, uśmiech na twarzy wielu ludzi - dzisiaj tego nie doświadczam tak fizycznie i trochę to smutne… Przyszedł czas, kiedy trzeba przeżywać te wydarzenia bardziej osobiście, w sercu.

Gdybym miał podsumować ten „inny” czas Wielkiego Postu i Triduum Paschalnego, patrząc pozytywnie, chciałbym wyrazić się osobiście. Mam bardzo wiele refleksji, dużo przeczytanych cennych książek i myślę, że udało mi się na spokojnie zbliżyć jeszcze bardziej do Boga. Pustynia - zupełnie inna niż te wszystkie dotychczas, ale codziennie Pan chciał mi coś pokazać. Dziękuję Mu za to.

Kochani! Życzę, aby radość i nadzieja z Zmartwychwstania naszego Pana towarzyszyła nam w tym czasie. Bądźmy dzielni i wytrwali, jak apostołowie. Nie dajmy sobie odebrać uśmiechu, ale niech on jeszcze częściej gości na naszej twarzy. Potrzebni są dzisiaj wojownicy nadziei, którzy będą głosić z euforią, odchodząc z pustego grobu: „Alleluja, Jezus Zmartwychwstał!”

ks. Adam Czeponis, moderator DDL