Jedną z ważniejszych rzeczy jest przygotowanie dalsze, polegające na ustaleniu własnej wizji i rozmowie z Celebransem (często kończącej się obustronnym kompromisem), ustalenie listy służących, omówienie Liturgii z posługującymi, a także konkretne ustalenia z precentorką, organistą. Oczywiście nie może zabraknąć odpowiedniej próby, najlepiej w miejscu celebracji. Takie dalsze przygotowania powinny mieć określony czas przed uroczystością liturgiczną, stosownie do jej ważności i stopnia umiejętności posługujących (niejednokrotnie dopiero na próbach niektórych ministrantów czy lektorów trzeba uczyć określonej posługi). Dlatego bardzo istotne jest, by uprzednio przemyśleć czas wcześniejszego przygotowania, tak by później nie ćwiczyć do późna w nocy, lub by nie męczyć wiernych dziwnym przedstawieniem w wykonaniu biegających chaotycznie ministrantów.

Kolejną istotną kwestią jest przygotowanie bezpośrednie, które powinno rozpocząć się przynajmniej 20-30 minut przed Liturgią. W trakcie tego czasu ceremoniarz powinien zadbać o przygotowanie sprzętu nagłaśniającego, znalezienie chwili na końcowe i rozstrzygające wyjaśnienia dla posługujących, a na końcu rozpoczęcie modlitwy.

Później rozpoczyna się najtrudniejszy czas dla ceremoniarza – wykonywanie bieżących zadań podczas Liturgii. Należy do nich: formowanie procesji, podawanie dodatkowych formularzy/rytuałów, posługiwanie się komendami łacińskimi, oraz przede wszystkim czuwanie nad całością Liturgii. Niestety bardzo często w tym czasie zdarza się ceremoniarzom (zwłaszcza początkującym) zapominać o aktywnym udziale w Liturgii oraz o tym, że jest się sługą, a nie panem.

Do ostatnich zadań ceremoniarza po zakończonej Liturgii należy rozpoczęcie modlitwy, sprzątanie sprzętów liturgicznych (w myśl zasady, że każdy posługujący sprząta po sobie). Gdy nie ma zakrystiana należy przejąć również jego zadania (wyłączenie sprzętu nagłaśniającego, poskładanie sprzętów i szat liturgicznych, zamknięcie świątyni i in.). Nie można zapomnieć również o zanalizowaniu ewentualnych błędów (wszelkie błędy zespołu liturgicznego obciążają „konto” ceremoniarza).

Do dodatkowych zadań ceremoniarza podczas mszy pontyfikalnej zalicza się przygotowanie insygniów biskupich oraz podawanie/odbieranie ich w odpowiednim czasie:

• - przed procesją wejścia: nałożenie mitry,
• - przed Mszą św. (po zasypaniu kadzidła): podanie do lewej ręki pastorału,
• - przed przyklęknięciem (gdy nie w prezbiterium nie ma tabernakulum, przed pokłonem ołtarzowi): odebranie insygniów,
• - na czytania: podanie mitry,
• - przed Ewangelią (po zasypaniu kadzidła i błogosławieństwie czytającego): odebranie mitry,
• - po słowach „Słowa Ewangelii według...”: podanie pastorału,
• - przed homilią: podanie mitry (gdy biskup nie głosi homilii, oddaje pastorał),
• - po kazaniu: odebranie wszystkich insygniów,
• - jeśli jest procesja z darami, biskup odbiera dary w mitrze,
• - przed prefacją: zdjęcie piuski,
• - po Komunii i puryfikacji: podanie piuski,
• - biskup może również chcieć mitrę na koniec (pożegnanie, życzenia itp.)
• - przed błogosławieństwem: podanie mitry; przed znakiem krzyża podanie pastorału
• - po Eucharystii: odebranie insygniów i przekazanie ich sekretarzowi biskupa

Ceremoniarz może wziąć sobie do pomocy precentora/ precentorów. Jest to czasami wręcz koniecznie, zwłaszcza gdy Liturgia jest złożona lub bardzo uroczysta. Wówczas dodatkowe osoby odpowiedzialne mogą czuwać nad odpowiednią częścią Liturgii, zmniejszając zakres obowiązków i część odpowiedzialności ceremoniarza.