Wielki Tydzień w domu - świadectwo #4
W tym roku Triduum miało być dla mnie bardzo wyjątkowe. Pierwszy raz miałam zejść z chóru i pełnić posługę precentorki.
Wielki Tydzień w domu - świadectwo #3
Wielki Post i Triduum Paschalne są dla mnie wyjątkowym czasem, podczas którego mogę się zatrzymać i zastanowić trochę bardziej nad swoim życiem. W tym roku wszyscy doświadczymy szczególnym przeżycia tego pięknego okresu liturgicznego.
Wielki Tydzień w domu - świadectwo #2
Triduum Paschalne to serce roku liturgicznego. To najważniejsze święta dla nas, chrześcijan. To wreszcie - moje ukochane święta. Trzy dni, które streszczają całą moją wiarę. Od miłości Wielkiego Czwartku, przez wiarę Wielkiego Piątku do nadziei Wielkiej Soboty, którą kończy radość Niedzieli Zmartwychwstania.
Wielki Tydzień w domu - świadectwo #1
Doświadczam tego, że spotkanie z Bogiem naprawdę wymaga ode mnie wysiłku. W tym roku moją pustynią jest brak wygodniej przestrzeni do przeżywania Wielkiego Tygodnia; odebranie mi czegoś, do czego zdążyłam przywyknąć, ale równocześnie mogę odkrywać duchową walkę, która toczy się w codzienności.
Modlitwa eucharystyczna
Modlitwa Eucharystyczna jest przede wszystkim modlitwą uwielbienia i dziękczynienia, którą kapłan za przykładem Chrystusa wypowiada podczas liturgii eucharystycznej nad chlebem i winem przez co następuje konsekracja darów i obchodzona jest pamiątka śmierci i zmartwychwstania Chrystusa.
Jeden ryt, a dwie formuły konsekracyjne
Nie wiem, czy kiedykolwiek ktoś głębiej zastanawiał się nad dobrze nam znanymi słowami konsekracji. Z pewnością duża część osób zna je na pamięć, gdyż w Zwyczajnej Formie Rytu Rzymskiego te same słowa są powtarzane na całym świecie podczas każdej Mszy świętej, kilka razy w ciągu minuty. Jednak gdy usłyszymy słowa konsekracyjne w Nadzwyczajnej Formie, tj. ,,Mszy w Klasycznym Rycie Rzymskim” to możemy się zdziwić.
#MojaWolnosc
Tegoroczny Wielki Post jest wyjątkowy: naprawdę odczuwamy głód Eucharystii. I pomimo tego, że nie możemy spotkać się fizycznie, jednoczymy się każdego dnia na modlitwie różańcowej. Pan Bóg nawet z tej trudnej sytuacji wyciąga wiele dobra! W naszej wspólnocie zrodziła się myśl, że możemy jako Diakonia (i każdy, kto zechce dołączyć) zrobić coś więcej dla Pana Boga, drugiego człowieka i samego siebie.
Chcemy zapoczątkować akcję #MojaWolnosc, czyli post w intencji zakończenia epidemii koronawiruasa. W każdy piątek Wielkiego Postu zrezygnujmy z jednej rzeczy, która sprawia nam przyjemność, a która nie jest konieczna do naszego życia. Niech to będzie rezygnacja ze słodyczy, z oglądania Netflixa, czy cokolwiek innego. Pewnie będzie nas to wewnętrznie dużo kosztowało, ale właśnie o to chodzi. Ofiarujmy swoją wolność Panu Bogu!
Nie utrudniajmy Panu Bogu opieki nad nami i #Zostanmywdomu.
Odwołanie ORDL
Szczęść Boże, pragniemy ze smutkiem poinformować, że ze względu na zbyt małą liczbę uczestników, Oaza Rekolekcyjna Diakonii Liturgicznej filii poznańskiej w Rokitnie zostaje odwołana.
Diakonat stały w Kościele Rzymskokatolickim w Polsce
Na pojęcie diakonatu składają się trzy słowa, tj. diakoneo, diakonia i diakonos. Diakoneo - ,,służyć” jest to grecki czasownik, którego znaczenie można sprowadzić z jednej strony do: ,,posługiwać przy stole”, w świecie greckim taka czynność była uznawana za coś hańbiącego i niegodnego człowieka, lecz z drugiej, oznaczał służbę bóstwu, co było godnością wolnego Greka. Diakonia – rzeczownik pochodzący od czasownika diakoneo, oznacza ,,urząd”, ,,misję”, ,,służbę”, a diakonos określa osobę ,,posługującą przy stole”. Kościół Rzymskokatolicki wśród posług wyróżnia trzy stopnie święceń: diakonat, prezbiterat i episkopat, z których najniższym jest diakonat. W Konstytucji dogmatycznej Lumen gentium czytamy o diakonach następująco:
,, Na niższym szczeblu hierarchii stoją diakoni, na których nakłada się ręce „nie dla kapłaństwa, lecz dla posługi”. Umocnieni, bowiem łaską sakramentalną, w posłudze liturgii, słowa i miłości służą Ludowi Bożemu w łączności z biskupem i jego kapłanami.”[2]
Diakonat, zatem, nie jest niczym innym, jak służbą wspólnocie i Bogu.