Wspólnota niezbędna do formacji – aktualny problem czy przeżytek?
Wydaje się, że w świecie, w którym coraz więcej młodych ludzi bardziej komfortowo czuje się w Internecie (np. na facebooku) niż podczas realnego spotkania, należy zatroszczyć się o właściwe, społeczne wychowanie młodych ludzi. Sobór Watykański II przypomniał tę potrzebę w Deklaracji o Wychowaniu Chrześcijańskim „Gravissimum educationis”: „Trzeba dzieci i młodzież przygotować do uczestnictwa w życiu społecznym, aby zaopatrzeni w konieczne do tego i odpowiednie środki, mogli włączyć się w różne zespoły ludzkiej społeczności, aby ujawniali przez rozmowy z innymi swe zapatrywanie i chętnie zabiegali o wspólne dobro” (DwCH 1).
Jesteśmy obserwowani
W Ruchu Światło- Życie, szczególnie w naszej diecezji, łatwo rozpoznać, kto jest z jakiej diakonii. Skąd to się bierze? W sumie ciężko to określić, bo w teorii ubieramy się podobnie, czyt. Każdy po swojemu, nie nosimy wielki tabliczek z hasłami typu: „Dzisiejszy dym sponsoruje DDL” albo „Wszystkie znaki na niebie i pięciolinii wskazują, że DDMuz nadchodzi” (taki tam suchar na rozluźnienie ;p). Jak nie baner, ani nie ubiór, to co? Może trochę zachowanie, może trochę inne tematy i inne słownictwo, no ja na przykład jak słyszę: synkopa, modulacja lub coda, zastanawiam się czy w ogóle są takie słowa. I teraz chciałbym się skupić na tym „zachowaniu”.
Jak napisać modlitwę wiernych?
Wiara nie ogranicza człowieka, ale go otwiera, ukazuje nowe horyzonty, poszerza serce i czyni je wrażliwym na wszystkie problemy ludzi. Sprawia, że uznajemy je za nasze sprawy. Każe się nam o nie troszczyć. Stawać z nimi przed Bogiem. (Ks. M. Nowak, „Żyć Mszą Świętą”) Te słowa ukazują, że wiara uczy odpowiedzialności za innych ludzi, tłumaczą również sens istnienia modlitwy powszechnej.